Ölüm doulaları, ölüm kafeleri ve yaşam sonu planlaması, ölüm ve ölüm etrafındaki konuşmayı normalleştirmeyi amaçlayan bir ölüm sağlığı ve “ölüm pozitifliği” hareketinin parçasıdır.

25 Haziran 2020’de, Mark Huddleston’ın tıbbi yardımlı ölümüne maruz kalmayı seçtiği gün , Eagle River süresince güneş ışığı, geride bıraktığımız haftaki yağmurun aksine. Huddleston, M.Ö. Powell Nehri’nin derhal güneyinde ortak mevzut yapan bir topluluk olan Hearthstone Köyü’ndeki kulübesindeydi. O ve karısı Jacqueline, beraber son akşamlarını uykuya dalıp çıkarak, öbür dünya ile alakalı anlaşılmaz bir sohbet ederek geçirdiler. Huddleston, Jacqueline ile etkileşim kurmanın bir yolu varsa, bunu yapmaya çalışacağını mevzuştu – belki kulağına bir fısıltı ya da alnına bir sıyrık.

68 yaşındaki Huddleston, son sekiz senesini prostat kanserinin agresif bir formuyla yaşayarak geçirmişti. Ölümüyle yüzleşmek ve ölümde mana bulmak, keder ve ölüm üstüne kendi incelemesi ve Kanadalı kültürel aktivist ve Die Wise: A Manifesto For Sanity and Soul’un yazarı Stephen Jenkinson’ın öğretilerinde bulduğu rahatlık yardımıyla geldi . 2014’ün ilk haftalarında Huddleston, Jenkinson’ın “ölü cahil” bir kültürün işlevsizliği ve iyi ölmenin nasıl öğrenilebileceği üstüne atölye çalışmalarından birine katıldı. Jenkinson’a göre, mevzu ölümün kesinliğiyle yüzleşmek bulunduğunda toplumun kat etmesi gereken çok yol var ve ölüm döşeğimizi çocuklarımıza hayatın natural döngüsünü öğretmenin bir yolu olarak kullanabiliriz. O durumda ölüm yatağı, hayat amacıyla bir şükran yeri durumuna gelir.

Jenkinson’ın öğretilerinden ilham alan, arkadaşların ve ailelerin ani ölümlerden kaynaklanan işlemiş travmalarıyla bir araya getiren Huddleston, insanları veda edebilecekleri bir “geçiş” törenine çağrı etmeye karar verdi ve bu tecrübesi deva amacıyla potansiyel bir yol haritası olarak sundu.

Arkadaşlar, Huddleston’ı bir sedye üzerinde, Eagle Nehri kıyısında kurulmuş bir hastane yatağına giden yosun kaplı bir yoldan aşağı taşıdılar. Huddleson’ın kulübesinin yanında, Jacqueline ile beraber kamp kurdukları, daha evvelce pek çok öğleden sonra buzullu suda gökkuşağı alabalığı yakaladıkları nehirle aynı nehir. Yaklaşık 50 bireyin katıldığı gecede sevenleri vedalaştı, şiirler okudu, keman çaldı ve ağladı.

Huddleston, üzüntülerini yatıştırmak amacıyla elinden geleni yaptı ve rastgele bir sıkıntıyı hafifletmek amacıyla birkaç şaka yaptı. Katılan doktor, IV yolu ile Huddleston’a birkaç ilaç verdikten sonra, çiçek yığınlarının altına uzandı – insanların o öğleden sonra kucağına koyduğu pembe kızılcık, ormangülü ve kılıç eğrelti otları. Jacqueline daha sonra tek başına yürüyüşlerinde o çiçekleri görecek ve kocasını, beraber hayatlarını ve son anlarını hatırlayacaktı.

Jacqueline, geride bıraktığımız yaz bir Zoom görüşmesinde mevzuşurken, “İyi bir ölümdü,” diyor ve Huddleston’ın töreninin onun ölümle alakalı algısını tamamıyla değiştirdiğini ekliyor. “Umarım bu şekilde ölürüm.”

Huddleston’ların töreni, ölüm ve ölmek çevresindeki mevzuşmayı normalleştirmeyi hedefleyen, büyüyen bir ölüm sağlığı ya da “ölüm pozitifliği” hareketini yansıtıyor. Ne de olsa, insanlar evlilik, kariyer ve ebeveynlik dahil olmak üzere hayatlarındaki dönüm noktaları amacıyla kapsamlı planlar yaparlar ve gene de ölümün kesinliği aynı özeni göstermez. 2019’da kâr hedefi gütmeyen Global Wellness Institute , yeşil cenaze törenlerinde artış, işyerinde daha çok yas desteği ve hayat sonu bakımı esnasında psychedelics tüketimini öngörerek ölüm sağlığını artan bir trend olarak adlandırdı. Ölüm sağlığı hareketinin bir parçası olan ölüm kafeleri, ölüm doulaları ve hayat sonu plmanaasının yanı sıra fazlası Kanadalı, ölüm ve ölmenin nasıl olması gerektiğine dair algılarını değiştirmek amacıyla çalışıyor.

GWI raporu, “Ölümle alakalı her şey, tecrübesi daha insancıl duruma getirmekten yas ve cenazelerin tekrar tasavvur edilmesine kadar, radikal bir şekilde tekrar düşünülüyor” diyor. Fakat başka uzmanlar, ölüm sıhhatinin meydana çıkan yeni bir şey olmaktan çok bizi köklerimize geri getirmeyi hedefleyen bir şey bulunduğunu söylüyor.

Tıp-beşeri bilimler tarihçisi Brandy Schillace , 2015 tarihli Death’s Summer Coat: What the History of Death and Dying Can Tell Us About Life and Living isimli kitabında, ölümün pozitifliği hareketinin “kaybedilen zemini geri alma arzusu – bilhassa de Batı – bir buçuk asırlık temizlik ve sessizlik esnasında. Schillace, geride bıraktığımız yüzsenedeki tıbbi ilerlemeler ve daha iyi sıhhat tesislerinin geliştirilmesi, insanlara “sonsuzca onarılabilir bedenlere” sahip bulunduğumuz izlenimini verdi, diyor.

Artık ölümü bir kesinlik olarak değil, fethedilmesi gereken bir şey olarak görüyoruz, diyor. O durumda ölüm, bundan sonra ondan kaçamadığınız ya da hayat sürenizi uzatamadığınız vakit bir kafayarısızlık durumuna gelir. “Ölümün tam manasıyla inkarı içerisindeyiz.”

Yaygın hastalık ve vebaların ölümün çok daha tanıdık ve kamusal bir sorun bulunduğu manasına geldiği uzun vakit evvelce değildi. Hastalar büyük olasılıkla toplumları doğrulusunda bakıldığı amacıyla evde ölürdü. Arkadaşlar ve aile, göndenin bozulmasında ölümün fiziksel olarak nasıl ele geçirdiğini görebilirdi. Ölüyü yıkar, giydirir ve defin amacıyla hazırlarlardı.

Ramazanda Diyet Beslenme Önerileri ve Sağlıklı Yaşam İpuçları

Schillace kitabında, bedenlerin parçalanıp akbabalar doğrulusunda tüketilmek üzere bir yere bırakıldığı Tibet Budist gök cenazeleri ya da Brezilya’nın yağmur ormanlarında hayat sürdüren Wari gibi değişik kültürlerdeki ritüel ve yas uygulamalarından bahsediyor. 1960’ların sonlarına kadar yamyamlık yolu ile ölülerini yok ettiler. Endonezya, Sulewesi’deki Toraja amacıyla ölü bedenler mumyalanıyor, bakılıyor ve bir cenaze töreni amacıyla ödeme oluşturulana kadar saklanıyor. Her üç senede bir, cesetlerin çıkarıldığı, yeni giysiler giydirildiği, köyün çevresinde dolaştırıldığı ve tekrar gömüldüğü Ma’Nene isimli bir ritüel düzenlerler. Bu ritüeller, ölülere ve parçası oldukları topluluğa en yüksek saygıyı gösteren asli kültürel inançlara dayanır. Bu bağlamlarda ölüm ve ölmek, hayat ve hayat kadar natural döngülerimizin bir parçasıdır.

Jacqueline amacıyla, cenaze evinin çalışma saatleri nedeniyle Huddleston’ın cesedini yakılmaya götürmeden evvelce iki gün süresince saklamak, onun kederinde büyük fark yarattı. Sabah Huddleston’ın en sevdiği talk radyo uygulamaını açtı, saçını taradı ve onu giydirdi. Arkadaşlar, Huddleston’ı ev yapımı bir sedyeden bir topluluk delegesi doğrulusunda inşa edilen sedir bir tabuta taşımak amacıyla yardım etmeye geldi. Jacqueline, kapağı kapatıp onu bir minibüse bindirdikten sonra onu cenaze evine götürdü. Ölü yakma odasını başlatmak amacıyla butona basan şahıs oydu. Dışarıda oturup yukarıdan artan dumanı izlerken gülümsedi ve en sevdiği film olan Smoke Signals’ı düşündü. Jacqueline, “[Ölümünün] her yerinde bir mana vardı” diyor.

Kanadalılar ve dünya çapındaki insanlar, fazlası ailenin hastanelerde ya da uzun süreli bakım evlerinde ölen sevdiklerini bile göremediği COVID-19’un duygusal tesirlerini hissettikçe, hayatın ve kendi kırılganlığımızı kabul etmek mecburiyetinde kaldık. ölümlülük. Koruma anıtı şirketi Better Place Forests doğrulusunda 2020 senesinde oluşturulan bir ankette , cevap verenlerin yüzde 51’i pandemi nedeniyle ölüm oranlarını daha çok düşündüklerini mevzuştu. Schillace, “COVID ile selamladığımızı düşündüğüm şeylerden biri, güvende bulunduğumuz ve yarın amacıyla plan yapabileceğimiz yanılsamasının kaybolması” diyor.

Bir ölüm doulası olarak Sue Phillips, derli toplu olarak hayatın sonuyla alakalı mevzular ile alakalı mevzuşmalara yardımcı olur. Hamilton, Ont.’de yerleşik olan Phillips, Kanada’nın End of Life Doula Derneği’nin başkan yardımcısıdır ve son iki senedir bir ölüm doulasıdır. Altyazılar, mektuplar ya da müzik çalma listesi sahibi olan bir fotoğraf kitabı gibi hayat hikayenizi arkadaşlarınıza ve ailenize iletebileceğiniz bir proje olan miras plmanaası ve müşterilerinin sonu ile alakalı aile üyeleriyle mevzuşan cenaze plmanaası gibi hizmetler sunar. hayat dilekleri. Araştırmalar , bir bireyin cenazesi ölümünden evvelce planlandığında, aile üyelerinin kendi kederlerini düşünmek amacıyla daha çok alana sahip bulunduğunu göstermektedir .

Birine son günlerinin nelerden oluşması gerektiği mevzusu ile alakalı rehberlik etmek ya da koçluk gerçekleştirmek yerine, yol süresince kvaka, duygusal ve manevi destek vererek onlarla beraber yolu yürür. Bu, yemek hazırlamak, mektup yazmalarına yardım etmek ya da güzel anılar ile alakalı bahsetmek amacıyla bir alan sunmak gibi bir şeye benzeyebilir. Ölüm doulaları işlerini gönüllü olarak sunabilir, fakat fazlası saatte 25 dolar ya da daha çok ücret alır. Bu role ismim atmak, birisi ölmeden birkaç gün evvelce ya da hem de seneler evvelce, birisi ölümcül bir tespit aldığında gerçekleşebilir. Phillips, “Ölüm tek bir vaka değildir” diyor.

Phillips, Vancouver’daki Douglas College’da bir hayat sonu doula kursuna rastlamadan evvelce bir devlet okulu yöneticiliği rolünden mutlu bir şekilde emekli olmuştu. Daha genç bir aile delegesinin seneler evvelce bir itici güç olarak ölümünü düşünerek derhal kaydoldu. Programda Phillips, nöbet desteği, ölüm ve ölümle alakalı dini inançlar, ilerlemiş bakım planları oluşturma (hayat sonu bakımı esnasında rıza göstereceğiniz sıhhat ve tıbbi bakım planları) ve kafaya çıkma mekanizmaları gibi hususları öğrendi.

Douglas College’da sıksık eğitim sıhhat bilimleri alanında uygulama asistanı olan Blythe Vincent, kursu alan öğrencilerin bütün eğitim işlemişlerinden yaklaştığını söylüyor. Kursa ilgi başından beri yoğundu ve artmaya devam ediyor. Vincent, “Kursu alan fazlası şahıs bundan bir meslek olarak söz ediyor” diyor. Phillips amacıyla bunu “ruh çalışması”, şimdiye kadar sahip bulunduğu en ödüllendirici iş olarak tanımlıyor ve hem de Toronto’daki Centennial College vasıtasıyla ek tanatoloji kursları (ölüm çalışması) almayı seçti. Bu eğitimi ve işi sürdürmek, kendi kayıp tecrübeleriyle yüzleşmesine yardımcı oldu. Phillips, “Keder, ölüm ve ölüm ile alakalı düşüncelerimde bir sakinlik var” diyor. “Ritüel mühimdir ve hayatın başlangıcı kadar güzellik ve özeni hak eder.”

Pikwàkanagàn First Nation’dan bir Omàmiwininì (Algonquin) ve Blackbird Medicines’in kurucusu olan Chrystal Toop, aynı vakitte bir ölüm doulası ya da kendi deyimiyle “hayat spektrumu doulası”, ilk kez bir doğum doulası olarak eğitildi. Yerli toplulukların sömürgeleştirilmesi, işaretsiz mezarlıkların keşfedilmeye devam edildiği yatılı okulların kUşaksal travması ve yığılmış kayıp ve öldürülen Yerli bayan ve kız çocukları göz önüne alındığında, bir Yerli hayat spektrumu doulası olmanın fazlası vakit kriz işine benzeyebileceğini söylüyor.

“Bana gelen pek çok insan ölüm, kayıp ve kederle alakalı katmanlı tecrübelere sahip” diyor. Yönettiği gibi kültürel olarak belirli alanlar, aşılmaz bir kayıp hayat sürdüren topluluklar amacıyla çok mühim olabilir. Birinin ortadan kalktığı ya da öldürüldüğü durumlarda, aile üyeleri genel bir yas destek grubundan daha incelikli bir alandan yararlanabilir. First Nations bakıcıları ve topluluk kurucularından meydana gelen bir taban kolektifi olan Blackbird Medicines’e sevk edilen bir bayan, oğlunun öldürülmesiyle boğuşuyordu. Organizatörler, onu bir mahkeme duruşmasına götürerek ve dua ve topraklama egzersizleri amacıyla dışarı çıkararak desteklediler.

Toop ve Phillips, insanların ölüm ve kederle alakalı hislerini açığa çıkarmak amacıyla mahalli kafelerde ve hem de online olarak buluşabilecekleri ölüm kafesi destek gruplarını yönetiyor. Konular oturuma açık ve her iki bayan da moderatör olarak vazife yapıyor. Arada sırada Toop, mevzuşmaya ilham vermek amacıyla bir masa oyununa ya da İnsanlığa Karşı Kartlar gibi bir şeye benzeyen ” ölüm güvertesi ” adı verdiği bir şey kullanır . Her kart, “Öteden bir ölüm ardından mesajı gönderebilseydin, ailene ne söylerdin?” Gibi çokdan seçmeli ya da açık uçlu bir soru soruyor.

Kullanıcılara sınırlı hayatlarını hatırlatmak amacıyla gün süresince ara sıra ölümle alakalı alıntılar gönderen WeCroak uygulamaı gibi başka etkinlikler ve uygulamalar ölüm mevzusunu hafife alıyor. Uygulama, Bhutan halkının mutlu bir insan olmak amacıyla günde beş kez ölümü düşünmesi gerekliliğini söylemesine dayanıyor.

Ölüme daha kvaka bir bakış açısıyla yaklaşan SafeBeyond uygulamaı, kullanıcıların kendi cenazelerini plmanaalarına yardımcı olur. Tech, sanal anıtların sevdiklerimizi hatırlatabileceği dijital mezarlıkların oluşturulması da dahil olmak üzere Metaverse’nin ilerlemesini de gördü. Herhangi bir kimyasal (mumyalama esnasında bulunduğu gibi) ya da beton içermeyen yeşil cenaze törenleri de, insanlar bölgesel etkisi mevzusu ile alakalı daha şuurlu duruma geldikçe, seneler içerisinde daha çok çekicilik kazanmıştır.

Nasıl öleceğimizi seçmesek de, ölümde ve nihayetinde hayatta daha çok mana arayanlar amacıyla ölüm sağlığı ya da ölüm pozitifliği bir köprü olabilir. Yine de Schillace, ölümün fazlasımuz amacıyla olumlu bir tecrübe olmadığını düşünerek “olumlu ölüm” terimiyle mücadele ediyor. “Bu bir kırılma tecrübesi” diyor. “Bu yüzden bunun bilincinde olmamız gerekliliğini hissediyorum. Ve dikkatli ol. Çünkü kırılgan, derinden kırılgan o kadar çok insan var ki ve onlara yalnızca ölüm mevzusu ile alakalı olumlu olmalarını söylemek, yardım etmenin en iyi yolu olmayabilir.”